Het vreemdste kind van het land!
Deze woorden worden vaak gezegd, als grap of echt?
Wat is er toch met dit kind aan de hand?
Ze trekt zich er mooi niets van aan!
Terwijl ze deze woorden steeds hoort bij het komen en gaan…
Opeens vroeg zij zich af..
” wat zou mij nou zo vreemd maken?”
Zie ik er anders uit?
Of ben ik me aan het misdragen?
Ik spreek graag met de dieren,
Loyaliteit…tederheid.., ik kan veel van ze leren!
Ik dank de zon voor de mooie zonnestralen,
Haar licht en warmte waar anderen soms van balen!
Ik ruik graag de geur van al die mooie bloemen en rozen,
Waardoor ik rood kleur en mijn wangen ervan gaan blozen
Mijn voeten die krachtig op de aarde kunnen lopen,
Zelfs bij het vallen kan niets mij aan de grond vastknopen!
Mijn hart die in staat is alles te voelen, blijdschap, verdriet en kunnen huilen …
Ik kind mag zijn… van mezelf mag houden en met mezelf de aller sterkste vriendschap mag sluiten!
Hoe vreemd ben ik eigenlijk nou!?
Zit jij misschien ergens mee?
wat maak ik los in jou?…
Is het een trauma of gemis?
Een gekwetst stuk dat moet helen?
Sta het jezelf toe, stel je open en begin met al die gebroken kindstukken te strelen…
Wellicht komt er een dag, dat ik niet meer het vreemdste kind zal zijn…
Samen met jou even vreemd!!!
Kom, Spring en lach….. ervaar hoe fijn!
Dit gedicht is geschreven voor een opdracht van mijn opleiding,
Monia Djelassi