Emoties kunnen onvoorspelbaar zijn. Ze ploppen te pas en te onpas op en worden soms intens ervaren. Als je dan goed naar de intensiteit van de emotie kijkt en naar de omstandigheden zoals die zich op dat moment voordoen dan lijken de emoties soms te groot of te overdreven voor dat moment. Als de omstandigheden de emotie niet rechtvaardigen, waar komt de emotie dan vandaan? Vaak komt een emotie in het dagelijks leven voort uit het verleden. Als je klein bent en je hersens zijn nog niet volgroeid dan begrijp je veel van wat er plaatsvind in je leven niet. Op het moment dat je iets niet begrijpt en de situatie onveilig voor je voelt dan zullen je hersenen dit moment met de emotie opslaan in je lichaam. Wachtend op een moment dat je tijd en ruimte hebt om deze ervaring wel te begrijpen en de emotie los te laten. Helaas komt dit in de praktijk niet veel voor. We zijn gewend om onze emoties in het hier en nu te ervaren en niet gewend om terug te kijken. Zo koppelen we het verdriet, de boosheid of de angst aan datgene wat er nu in je leven speelt. Dit doen we in de plaats van dat we gaan zoeken naar een gelijksoortige ervaring die we vroeger hebben ervaren, zodat we dit oude stuk door deze nieuwe ervaring kunnen verwerken. Doordat we deze terugkoppeling niet maken zal onze reactie hetzelfde zijn als die in je jeugd. Je hersenen zullen op zo’n moment alleen maar meer onbegrip opslaan in plaats van dat ze iets uit het verleden loslaten. Tijdens een examenweekend kwam er een mooi voorbeeld naar boven.
Anne vertelt over de extreme boosheid die ze voelt wanneer haar poes tijdens het klaarmaken van haar eten al via Anne’s benen om hoog klimt om zo snel mogelijk haar eten op te eten. Anne ziet paniek in de ogen van de poes wanneer deze naar boven klimt en ze roept uit: Alsof ze me niet vertrouwt! Op de vraag wat dit met Anne doet, reageert ze nog emotioneler: Is het dan nooit genoeg? Deze uitspraak herkent Anne uit andere situaties. Hoeveel geld ze ook heeft het voelt nooit als genoeg. Ook hier ervaart ze vaak paniek terwijl ze geld genoeg heeft. Tijdens de sessie komt naar boven dat ze als tien jarig meisje een afspraak bij de orthodontist is vergeten en ze dit eerlijk had opgebiecht aan haar moeder. Haar moeder reageerde daar heel goed op maar haar vader werd heel boos. Niet op Anne maar op haar moeder. Anne heeft zich daar erg schuldig over gevoeld. Als straf moest ze al haar spaargeld inleveren. De paniek van het moment heeft Anne gekoppeld aan het verlies van haar spaargeld. Deze onverwerkte ervaring komt er nu uit wanneer ze de paniek van haar poes ziet wanneer deze voor zijn eten vecht. Anne wordt geraakt door deze sessie en als een tien jarig meisje huilt ze tranen met tuiten. Tussen de snikken door kan de volwassen Anne ook vertellen wat een zware straf ze het vind voor een meisje van tien en dat ze nu snapt waar haar ‘geldprobleem’ vandaan komt. Samen met de coach gaat ze in een visualisatie naar het meisje toe en ze laat de tienjarige aan haar vader vertellen wat oneerlijk ze het vindt. Ze laat haar verdriet zien en voelt zich getroost door haar vader. Na de visualisatie mag Anne nog even het moment dat haar poes eten krijgt voor ogen halen. Anne moet hard lachen. Ze ziet geen paniek meer maar wel een poes die een enorme schrokop is!