De stappen die we als kind doorlopen zijn: spelend kind, trauma, protest, boosheid, schuld en masker. Elke keer als we dit rondje lopen, verdiepen we het masker en verkleinen we het spelend kind in onszelf. De aankomende blogs neem ik je mee in alle stappen van dit proces zodat je inzicht krijgt in wat jouw spelend kind blokkeert en, misschien nog wel belangrijker, je de vrijheid gaat voelen haar te laten stralen.
Protest
Wanneer er iets heeft plaatsgevonden wat het spelende kind niet begrijpt dan schrikt het kind en het voelt zich onveilig. De eerste pure reactie op onveiligheid zien we terug bij de baby. De handjes in de lucht en huilen. Het lijkt wel of de baby wil zeggen: ‘Help, ik voel me niet fijn. Wil je me even geruststellen.’ Een warme knuffel van een volwassene zal de onveiligheid al snel doen verdwijnen. De baby gaat zich weer veilig voelen en wordt weer het spelende kind dat de wereld wil ontdekken. De veiligheid zal de eerste 9 jaar simpelweg hersteld kunnen worden door een knuffel. Als het kind eenmaal 9 is volstaat een knuffel niet meer. Het kind is wakker geworden uit de magische wereld en deze nieuwe wereld wil hij begrijpen. Daarom wil het kind vanaf negen jaar ook uitleg over wat er heeft plaatsgevonden. Om zich weer veilig te voelen, zoekt het kind troost en uitleg. Begrip over de traumatische ervaring is een belangrijk aspect om zich weer veilig te kunnen voelen. Stel dat het nog eens gebeurd dan wil het kind wel weten wat hij zojuist heeft ervaren en misschien wil het kind ook wel weten wat hij er aan kan doen. Zolang de veiligheid hersteld wordt, is er niets aan de hand. Het kind is geschrokken en gerustgesteld. Het kan weer verder spelen.